فیلم های بازیگر Ruth Westheimer روت وست‌هایمر

کارولا روت وست‌هایمر (انگلیسی: Ruth Westheimer; ۴ ژوئن ۱۹۲۸ – ۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴) درمانگر جنسی و مجری برنامه‌های گفت‌وگو محور آلمانی-آمریکایی بود.
وستهایمر در آلمان در یک خانوادهٔ یهودی متولد شد. با روی کار آمدن نازیسم، والدینش برای ایمنی، او را در ده‌سالگی به مدرسه‌ای در سوئیس فرستادند، در حالی که خودشان به دلیل مراقبت از مادربزرگ سالمندش در آلمان ماندند. هر دو در اردوگاه کار اجباری کشته شدند. پس از ... ادامه ...

کارولا روت وست‌هایمر (انگلیسی: Ruth Westheimer; ۴ ژوئن ۱۹۲۸ – ۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴) درمانگر جنسی و مجری برنامه‌های گفت‌وگو محور آلمانی-آمریکایی بود.
وستهایمر در آلمان در یک خانوادهٔ یهودی متولد شد. با روی کار آمدن نازیسم، والدینش برای ایمنی، او را در ده‌سالگی به مدرسه‌ای در سوئیس فرستادند، در حالی که خودشان به دلیل مراقبت از مادربزرگ سالمندش در آلمان ماندند. هر دو در اردوگاه کار اجباری کشته شدند. پس از جنگ جهانی دوم، او به قیمومت بریتانیا بر فلسطین مهاجرت کرد. در ۱۷ سالگی و با قد ۴ فوت ۷ اینچ (۱۴۰ سانتیمتر)، به هگانا پیوست و به عنوان یک تک‌تیرانداز آموزش دید. در بیستمین سالروز تولدش، در جریان آتش خمپاره‌انداز بر اورشلیم در جنگ ۱۹۴۸ فلسطین، بر اثر انفجار گلولهٔ توپ زخمی شد و تقریباً هر دو پای خود را از دست داد.
دو سال بعد، وستهایمر به پاریس نقل مکان کرد و در دانشگاه پاریس روان‌شناسی خواند. او در سال ۱۹۵۶ به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کرد، در حالی که برای تأمین هزینه‌های تحصیل به عنوان خدمتکار کار می‌کرد. او در سال ۱۹۵۹ مدرک ام‌ای جامعه‌شناسی را از نیو اسکول دریافت کرد و در سال ۱۹۷۰، در ۴۲ سالگی، دکترای خود را از کالج معلمان، دانشگاه کلمبیا اخذ کرد. در دههٔ بعد، در چندین دانشگاه تدریس کرد و یک مرکز درمان جنسی خصوصی راه‌اندازی نمود.
حرفهٔ رسانه‌ای وستهایمر در سال ۱۹۸۰ با برنامهٔ رادیویی Sexually Speaking آغاز شد که تا سال ۱۹۹۰ ادامه یافت. در سال ۱۹۸۳ این برنامه پربیننده‌ترین برنامهٔ رادیویی در بزرگ‌ترین بازار رادیویی کشور بود. او سپس برنامهٔ تلویزیونی نمایش دکتر روث را راه‌اندازی کرد که تا سال ۱۹۸۵، دو میلیون بیننده در هفته داشت. او به خاطر ارائهٔ توصیه‌های جدی در کنار شخصیتی صمیمی، شاد، شوخ‌طبع و محترمانه شناخته می‌شد و عبارت معروفش «Get some» به نماد او تبدیل شد. در سال ۱۹۸۴، نیویورک تایمز گزارش داد که او «از گمنامی به شهرتی تقریباً آنی رسیده است.»
او از سال ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۳ چندین مجموعه در شبکه‌های لایف‌تایم و دیگر شبکه‌های کابلی اجرا کرد. وستهایمر به یک چهرهٔ شناخته‌شدهٔ خانگی و فرهنگی تبدیل شد و در چندین برنامهٔ تلویزیونی ظاهر شد، در فیلمی با ژرار دوپاردیو هم‌بازی شد، روی جلد مجلهٔ پیپل قرار گرفت، در آلبومی از تام چاپین خواند، در تبلیغات تجاری مختلف حضور داشت و ویدئوهای Playboy را اجرا کرد. او نویسندهٔ ۴۵ کتاب در زمینهٔ رابطه جنسی و روان‌شناسی جنسی بود.
نمایش تک‌نفرهٔ تبدیل شدن به دکتر روث در سال ۲۰۱۳، نوشتهٔ مارک سنت جرمین، و مستند از دکتر روث بپرس در سال ۲۰۱۹، ساختهٔ رایان وایت، دربارهٔ زندگی او ساخته شده‌اند. او به تالار مشاهیر رادیو راه یافت و جوایزی همچون مدال ماگنوس هیرشفلد، مدال افتخار جزیره الیس، مدال لئو بک، جایزه مارگارت سنگر از برنامه‌ریزی والدین و نشان افتخار شایستگی جمهوری فدرال آلمان را دریافت کرد.